Misja

Ostatnio coraz częściej zastanawiam się jak bardzo brutalna strona kolonizacji chrześcijańskiej wpłynęła na cywilizacje świata. W jakim stopniu zniszczyła choćby naszą, rodzimą, słowiańską kulturę. Temat zbyt obszerny by można było odpowiedzieć na tak zadane pytania i wysunąć jednoznaczny wniosek. Tym bardziej, że nie do przeoczenia są także konstruktywne wpływy chrystianizacji, głównie na obszarze walki z analfabetyzmem i ogólnie pojętej edukacji.
Mimo to, wybitnie monopolistyczny stosunek Chrześcijaństwa wobec innych wyznań/wierzeń jest dla mnie niemożliwy do zaakceptowania. Premedytacja z jaką niszczone były, i w dalszym ciągu są, wszelkie "pogańskie" przejawy dawnego dorobku kulturowego, jest niesamowita, a powszechna nieświadomość samych kolonizatorów zatrważająca.
To przypomina mi o pewnym zdarzeniu sprzed kilku lat. Była to szkolna wizyta w jednym z krośnieńskich zgromadzeń sióstr. Mieściło się tam coś w rodzaju mini muzeum misyjnego. Głównymi eksponatami były drobiazgi przywiezione głównie z krajów afrykańskich. Najczęściej, po prostu przedmioty życia codziennego, ale znajdowały się tam też gabloty z ich rytualnymi, tradycyjnymi figurkami, talizmanami i innymi przedmiotami kultu religijnego.
Te eksponaty tak niewinnie wyglądające to świadectwa stopniowego wyrugowania tamtejszych "bałwanów" i zastępowania ich plastykowymi krzyżykami 'made in china'.
Czasem, kiedy szczególnie trudno było wykorzenić wśród tubylczej ludności kult kogoś lub czegoś, powstawały hybrydy, owoce kompromisu, i afrykański bożek zostawał ukrzyżowany i otulony w koronę cierniową.
Zgrozę budzi we mnie właśnie wspomniana już wcześniej nieświadomość wyrządzania krzywd, która szczególnie zwróciła moja uwagę już tam, w zgromadzeniu, kiedy siostry z uśmiechem opowiadały o wielkiej radości jaką dają im misje, między innymi ze względu na ten religijny wymiar oświecenia drugiego człowieka..
Zastanawiam się jak w XXI wieku, w dobie powszechnej tolerancji, gdzie o kolonizacji terytorialnej zdążono już zapomnieć, może być miejsce na tego typu "nawracanie", niszczące tradycje i duchowy dorobek najdawniejszych społeczeństw, którego działania ukryte są pod niewinnym słowem - misja.

Svarta, a sprawa kościelna cz.II

Jestem racjonalistką i ateistką, a jednocześnie piszę pracę magisterską o Bogu. Nie sądziłam, że będzie to tak irytujące i frustrujące na każdym kroku, wraz z kolejnymi lekturami. O absurdach i nonsensach religii można by napisać encyklopedię, ale o irracjonalności i zacofaniu Kościoła całą bibliotekę.

Zajęłam się tematem boskości u Stanisława Lema, gdyż jego filozofowanie na ten temat jest niesamowicie przenikliwe i bystre, a spostrzeżenia tak trafne, że chwilami napełnia mnie zdumienie. Oczywiście nie chcę tutaj przytaczać jego tez i wnioskowań, bo na to nie ma miejsca, ale chciałabym zacytować kilka, ostatnio przeze mnie przeczytanych, najbardziej mnie poruszających kwestii.
W "Fantastyce i futurologii" Lem porusza ważką sprawę stosunku Kościoła do antykoncepcji, bitwę toczoną z ludźmi od lat. Absolutny zakaz stosowania pigułki antykoncepcyjnej, jako niemoralnej i sprzyjającej rozpadowi rodziny to tylko mała część argumentów. lem odpowiada stanowczo i zgadzam się z nim na całej linii, oto cytat :

"Stanowisko ortodoksji katolickiej wobec antykoncepcji uważam za ciężki grzech. (...) W każdej minucie dnia i nocy (...) umierają z głodu tysiące dzieci na świecie. Ten, kto nie może ich uratować, nie ma prawa zabraniać użycia środków antykoncepcyjnych"

Svarta, a sprawa kościelna...

Od wtorku do czwartku byłam z A. w Krakowie na chwilami irytującym kursie dla fotografów i operatorów kamer, którzy chcą uwieczniać różnego rodzaju ceremonie. Dlaczego irytującym? Ponieważ w wielu momentach, ze słów księży prowadzących kolejne wykłady, padały tak ksenofobiczne i zaściankowe frazy, iż byłam na prawdę zniesmaczona. Ciągłe stawianie znaku równości między zgromadzonymi na kursie, a katolikami, w dodatku gorąco praktykującymi wydało mi się cokolwiek krzywdzące. Oświadczenie, że fotograf w czasie dokumentowania ceremonii powinien modlić się z innymi "w międzyczasie" i twierdzenie, iż ktoś, kto nie wierzy nie zrobi dobrego zdjęcie, o mało co nie sprowokowały mnie do podniesienia ręki i zapytania: "a co z fotografami innej wiary, bądź niewiary?". Wiem, że szacunek jest należny, tak jak i wiedza na temat tego, co wolno, a czego nie, wiem, że pewne miejsca, dla pewnych ludzi są święte i tego nie znieważam, a jednocześnie od 12 lat nie chodzę na msze, a od 15 mam na temat religii inne zdanie, niż to do którego usiłowano mnie przymusić. A jednak były momenty zabawne i pouczające, no i mam już legitymację, heh.
Poza tematem kursu popełniłam też kilka portretów Oskara, które zamieszczę w najbliższym czasie (zapewne jutro). Poza tym bardzo mile zaskoczyło mnie to, że ktoś mnie czyta tutaj:) Mam nadzieję, że dzisiejszym tematem nie zniechęciłam was do dalszej lektury.
Ah! i jeszcze jedna ważna rzecz warta zanotowania, nabyłam dziś lampę do mojego Pentaxa! Rezultaty i pierwsze szoty już wkrótce. Dobranoc