16 stycznia 2010

Photography is not a science


"Nor can any of this work be considered experimental. Art is not a science."


This sentence is from the small book about Man Ray which I have read recently. His photography is well known even we don't know who is he. I think the most famous photo, which I have known since always is "Le violon d'Ingres". His pictures and thoughts about Art and Photography inspired me to think again about this common truth. I am not a scientist, to be honest I am really bad in it.

Since photography is digital more and more people use it in a new way. It is not way to express and show up the feelings but cold presentation how great they understand the light and other technical features. Of course I admire their clarity and knowledge but I don't feel anything more. These pictures are empty and sadly they are also dead. If you can not touch others by your art is it still an art?

I also take dead photos... Really often I keep photo souvenirs form place I've been. But still photography is my biggest way to better know myself, to feel the life and happiness, to enjoy the sadness while I am screaming.

Today I was on the Cimetière Montmartre
It was raining quite heavily and I was totally wet and cold.
Raindrops was like liquid ice.
Photos look like from old camera, but in fact
the effect was caused of my old
moody lenses, rain and big ISO.


The others with grass and sea are retouched after many, many months. I took them in Sweden but discovered them now.

12 stycznia 2010

Przygoda z podatkami część I

Nie sądziłam, że tak prędko kwestia podatków mnie dopadnie. Nigdy wcześniej nie zajmowałam się fotografią na tyle komercyjnie, aby martwić się o to, kim w świetle prawa jestem i jakie prawa mi przysługują. Wbrew pozorom temat nie jest banalny. We Francji bowiem istnieją znaczące różnice w obrębie poszczególnych profesji fotografów. I tak na przykład fotograf mody, lub ten, który sprzedaje zdjęcia do tzw. banków zdjęć jest fotografem autorskim (cokolwiek to znaczy), natomiast ten, który zajmuje się fotografią ślubną lub portretową jest już, uwaga, rzemieślnikiem, tak jak piekarze, fryzjerzy i grabarze. Swoją drogą jestem bardzo ciekawa jak to wygląda w Polsce, ale z tego co sie orientuję, to chyba nie ma takich podziałów, ktoś coś wie?

Ja, mimo, że moim fotograficznymi zainteresowaniami są nie tylko portrety, ale człowiek w ogólności, jestem w świetle francuskiego prawa właśnie rzemieślnikiem, gdyż komercyjnie zajmuję się ślubami. Po wymianie kilku maili z panem, który o podatkach i fotografach wie prawie wszystko (na dowód czego napisał o tym książkę), udałam się dziś do Chambres de Métiers et de l'artisanat w poszukiwaniu dalszej części mojej podatkowej tożsamości.

Próby komunikacji muszę uznać za udane, bowiem już 3 napotkana osoba znała podstawy angielskiego na tyle, żeby mnie zrozumieć (nie wymagajmy za wiele). Dowiedziałam się, że najpierw muszę zaliczyć staż (le stage de préparation a l'installation), trwający, w opcji najbardziej mi odpowiadającej, 4 dni po osiem i pół godziny każdy! Tak! Kosztujący (o ile się nie mylę) 216 euro, który mi się na pewno bardzo przyda, zważywszy, że nie chcę zakładać własnej firmy, biznesu ani korporacji, a jedynie mieć możliwość wystawiać klientom faktury za usługi... . Papierek z ukończonego stażu, nie jest jedynym, jaki muszę dostarczyć, aby otrzymać numer podatkowy. Kolejny to znany wszystkim ubiegającym się o pracę chyba, czyli zaświadczenie o niekaralności (mniemam, że pewnie muszę to jakoś ściągnąć z Polski :)) a na deser coś czego kompletnie nie rozumiem, czyli rubryka z tekstem: podatek od gruntu..., całą kartkę wymogów dostałam w języku angielskim, więc nie do końca wiem, czy to właśnie to (land tax), a już zupełnie nie ogarniam, co z tym uczynić, ale nic to, przecież się nie poddam, jeszcze :). Na koniec już bardziej przyjemna sprawa czyli wybór placówki zdrowotnej (specjalnie dla niezależnych pracowników).

Mimo że w dalszym ciągu wygląda to przerażająco, to jednak sporo się dziś dowiedziałam, mam nadzieję, że najbliższe dni i planowana tona maili oświeci mnie bardziej i będę w stanie kontynuować moją przygodę z francuskimi podatkami :)

7 stycznia 2010

Christmas & New Year in Rennes

ENG: It was long while since I was here. The fact that I moved to the city of love doesn't make me more poetic and full of inspirations. To be honest I was trying to write something since I am in Paris. Each time I had different and important reason but after one sentence I gave up.

Christmas time is much more motivating, specially when you spend them in a totally new place, in Rennes in north-western France, quite near La Manche Channel.


As you can see, it looks like in the middle of the summer, but it was 25th of December and temperature was around 10. I hope I will come back here in a summertime.

Anyway, it is not too difficult to fall in love also with French little towns and villages. You can find here colourful little huts and a lot of sweet details and ornaments which make them different from houses in Sweden.

They are more warm, more old fashion and sometimes a little bit childish but in the way you have to adore. Dinan is one of the town like this.

After more then ten days of great holidays in Rennes I am in Paris again, ready for New Year challenge. I hope that from this post I will write more regularly about my Parisian existence. All best for all of you!




PL:
Nie pisałam od długiego czasu, mimo moich najszczerszych chęci :) Niemal każde drobne wydarzenie w moim życiu chciałam przypieczętowywać wpisem, ale po pierwszym zdaniu poddawałam się. Nawet nie wiem czemu, chyba zwyczajny brak weny, mimo tego, że mieszkam w "cudownym mieście miłości". Haha. W każdym razie
Święta to wystarczająca motywacja aby wreszcie ruszyć z blogiem, szczególnie jeśli spędza się je daleko od domu (i mamusinych stroików).

W tym roku zatem Święta spędziłam w Rennes w Bretanii, w północno-zachodniej Francji, całkiem niedaleko kanału La Manche. Zdjęcia powyżej to właśnie kanał (właściwie wyglądający jak morze) oraz malutkie, przytulne miasteczko Dinan.

W przeciwieństwie do domów w Szwecji, te
Francuskie są cieplejsze, bo pełne ornamentów i ozdób nadających im ten typowy starodawny klimat, czasem nieco infantylny, ale przez to tym bardziej uroczy.Po ponad 10 dniach w Bretanii czas na prawdziwe życie, mam nadzieję, że będę bardziej na czasie z wpisami, bo przecież tyle się tu dzieje.

Wszystkiego Najlepszego w Nowym Roku!!